Geluksmomentje!

Kennen jullie dat ook, een geluksmomentje hebben? Als je dat nooit hebt dan moet je toch bij jezelf gaan nadenken of het wel goed met je gaat. Op dit moment heb ik de beste stage plek die je maar kunt hebben.

Na 6 maanden wachten tot dat die gemeente hier eens goed keuring geeft, hebben we een nieuw gebouw gekregen voor INGUBO project. We hebben nu een heel kleine ruimte zo groot als een garage, moet je na gaan dat we ong. 30 kinderen hebben in totaal van 5 tot 20 jaar. Dit project verdient en heeft meer ruimte nodig. (Ik zal foto's op de site zetten). De architect waar we mee hebben gesproken deze week gaat er, drie wc's in bouwen, douche, keuken, activiteiten ruimte, klein klas lokaal, chill ruimte en kantoor voor mensen die er werken. Daarnaast heb je om het gebouw veel ruimte, komt een binnenplaats waar iedereen kan zitten ook als het regent. Er word een sport veld, garden en speelplaats geplaatst. En dit hoort allemaal bij INGUBO, wordt een hek om gebouwd met beveiliging. Dit wordt niet gefinancierd door de gemeente, maar door Stenden en de Rotery Club. Daarnaast proberen Barbara en ik nog geld in te zamelen ( waar ik jullie beste mensen nog zeker voor ga benaderen! ZIE MAIL/INGUBO.reismee.nl). Zodra de Rotery Club met plan mee eens is kunnen ze gaan bouwen en zeggen ze dat in ong. 1 maand klaar kan zijn. Maar hopen! Barbara en ik willen wel bij de opening zijn, na al het werk die we hebben gedaan. Het gebouw is niet alleen groter, maar is midden in de township dus de kinderen die naar school gaan kunnen na schooltijd naar INGUBO komen. Ook hoeven ze niet meer langs de dump te lopen, waar ze tegenwoordig nog steeds mee worden geconfronteerd als ze naar INGUBO lopen. De oudere jongens worden ook bij het bouwen betrokken en zullen ook nog een zakcentje verdienen.

Barbara en ik zijn nu ook druk bezig om dit allemaal te regelen. INGUBO heeft ook een nieuw team nodig van vrijwilligers, Social Workers en 'manager'. Na maanden hard te hebben gewerkt, wil je ook dat het allemaal door wordt gezet. We zijn bezig geweest (of nog steeds)met connecties op bouwen, we hebben een hechte band opgebouwd met de kinderen, zorgen dat de kinderen naar school blijven gaan en zorgen dat het team ook door blijft draaien(wat niet altijd makkelijk is). En hopelijk zien we dan het eind resultaat over paar weken/maanden.

Dit is dus voor mij een geluks momentje, kan wel janken van blijdschap.

Er zijn ook nog wel frustraties en emotionele momentjes. Ik zal jullie een verhaal vertellen wat niet in je koude kleren gaat zitten. Er was eens een meisje van negen jaar oud, die woonde in de township van Port Alfred in Zuid Afrika. Ze woont met haar moeder, broers/zussen en zusje in een klein huisje. Ze slaapt in een hutje samen met haar moeder en zusje, dat ruikt naar een wc dat al maanden niet is schoongemaakt. Dit meisje gaat sinds Januari weer naar school, maar heeft geen schooluniform. Haar moeder heeft geen geld, want al het geld dat ze heeft zuipt ze op. Als ze thuis komt van school moet ze op haar zusje passen, schoonmaken en eten maken. Haar moeder is vaak op de dump om wat flessen in te zamelen voor wat geld. Ze zegt; 'mijn broers en zussen haten mij maar ik weet niet waarom'. Haar vader heeft haar meegenomen in december samen met haar nichtje. Haar vader heeft haar drie dagen opgesloten en meerdere malen verkracht. Haar vader is nu in de gevangenis, maar ze wil wel dat hij weer uit de gevangenis komt want het is allemaal haar schuld! Conclusie van dit verhaal is dat dit meisje voor haar leven lang is beschadigd. We hebben Child Welfare in geschakeld, die kinderen uit huis kan plaatsen. Alleen er op het moment geen plaats, dus kan niks worden gedaan. INGUBO kan haar opvangen na school tijd, we kunnen met haar praten, liefde geven en met haar spelen zodat ze weer kind kan zijn. Misschien realiseren jullie nu ook hoe belangrijk eigenlijk INGUBO is voor deze kinderen. Een plek waar ze naar toe kunnen, om dump en thuis even te vergeten. Ik wil jullie absoluut niet shockeren, maar wel laten weten dat dit realiteit is. Wat kan je nog doen voor dit meisje, bidden?

Apartheid afgeschaft hier in 1994, nou vergeet het maar. Een specialist die je eigenlijk moet gaan helpen, maar die je met advies naar huis stuurt, pas op voor zwarten. Of ze hebben HIV of ze hebben 6 vriendinnen. Een man die vraagt aan mij of mij wat mankeert omdat ik naast een zwarte loop. Vind niet gek dat mensen soms flippen in dit land. Blanke bevolking die al paspoort hebben klaar liggen, want als Mandela overlijdt vertrekken zij uit Zuid Afrika. En dit is geen grapje. Hopen dat die beste man nog 100 extra levens heeft, in deze game dat Zuid Afrika heet.

En zo zijn er nog wel tienduizend meer dingen waarom mensen zo hysterisch zijn hier in Zuid-Afrika.

In ieder geval dat betekend niet dat ik het niet naar mijn zin heb! Over drie maanden ben ik weer in Nederland, wat zal dat weer even anders zijn.

Liefs

PS: Dit was even mijn verhaal, maar vergeet AUB niet dat ik samen met Barbara ook nog een weblog heb aangemaakt. Dus graag LEZEN!

Een verhaaltje uit het het verre zuiden!!!

Lieve mensen,

Ik heb al een hele poos geen verhaal meer geschreven, komt dat andere dingen mij even bezig houdt op het moment.

In ieder geval het gaat goed met onze baby INGUBO. De 13 kinderen die we hebben terug gebracht naar school gaan nog steeds naar school. Vier kinderen hebben nog steeds een school uniform nodig maar moeten even kijken hoe we gaan betalen. En we willen zien dat ze een tijdje volhouden. 1 jongen van 16 jaar die weer terug gaat naar school, is dat laatste week niet meer gegaan, dus daar moeten we even wat aan doen. Hij verdient het nog wel om nog een kans te krijgen....De kinderen komen na school na INGUBO om met ons te praten en te eten en dat vinden ze geweldig! En we hebben na 6 maanden zo'n hechte band met de kinderen/jongeren opgebouwd. In totaal zijn er ong. 30 kinderen/jongeren die komen naar INGUBO. Dus dat is weer een goede start van het jaar. Begin van het jaar kwamen er ook leraren van volwassen ondewijs (vanaf 16 jaar) om jongeren les te geven, Alleen ze lieten iedereen in schrijven die ook maar wilde. Maar ze waren natuurlijk niet allemaal gemotiveerd. Dus dat is na vier weken weer gestopt. Maar 1 lerares wilde niet opgeven dus wilde wel weer met ons samenwerken. Nu zijn er ong 12 leerlingen die komen elke dag om les te volgen. En die zijn dan wel gemotiveerd om wat te doen. Eind Maart willen we ook gaan camperen in Grahamstown (volgen programma dat is gericht op teambuilding). We nemen dan alleen de kinderen mee die naar school gaan/ jongeren die volwassen onderwijs volgen bij INGUBO en de jongens die willen werken. Chillers die bij INGUBO komen niet, ook om aan te geven alleen als je wat doe wordt je beloond. Is wel moeilijk want die jongens of meiden hebben we dan wel goede band mee opgebouwd dus moeilijk om nee tegen te zeggen.. maar thats life! Zo'n camping trip voor hele weekend is voor die kinderen een echte belevenis!!

En de jongens van een jaar of 18 zijn niet gemotiveerd genoeg om naar school te gaan. Maar werken willen ze dan, geld verdienen wil iedereen. We hebben voor de twee meest gemotiveerd (dat wij denken) jongens een baan. We zijn via via Steve gekomen die werkt bij afkickkliniek. Zelf is hij ook coke verslaafd geweest maar is er weer bovenop gekomen door hard te werken. Hij begeleid een groep jongens/mannen van afkickkliniek. Hij leert ze vaardigheden aan leren zoals betegelen/metselen etc. zodat ze dan in groepen kunnen werken aan bepaalde projecten, zoals huizen bouwen. En Steve wil dan twee jongens van INGUBO toevoegen aan deze groepen. Hij betaald deze jongens een klein gedeelte per week of per maand (ligt er aan hoe lang een project duurt) Als deze jongens kunnen bewijzen dat ze willen werken en hard werken krijgen ze hun hele salaris, als ze halverwege stoppen geen geld. Steve zal misschien later meer jongens nodig hebben van INGUBO. Wij zijn ook nog steeds bezig met banen zoeken voor de jongens. Wat niet heel makkelijk is, ook omdat ze natuurlijk school niet hebben afgemaakt.(Wegens omstandigheden kan steve nog even niet die jongens helpen maar we wachten nog even op iemand die steve zijn plaats vervangt)

Wat ik heel interessant vind waar iemand mij vorige week op wees, is dat de maan vanaf de andere kant groter wordt, dat het water in de gootsteen vanaf de andere kant wegloopt. En we zitten hier aan de andere kant van de evenaar, dus zal dan alles de andere kant op gaan? Ik realiseer me ook dat ik tegenwoordig tel vanaf mijn pink. Terwijl je normaal gesproken met je wijsvinger begint, zo heb ik het ieder geval geleerd. Nu heb ik gemerkt ook dat mensen meer naar hun gevoel luisteren, ze zeggen wel eens je moet je hart volgen. Ik bedoel ze denken niet echt zoals wij meestal oorzaak-gevolg. Ze doen ook eerst en gaan dan pas denken. Nu dachten wij heeft dat dan ook te maken dat alle landen onder evenaar minder ontwikkeld zijn dan boven de evenaar? Misschien komt het antwoord zeer binnenkort....

Iedereen heeft een moment dat je alles zo oneerlijk vind. Je ziet beelden op televisie of je ziet dingen met je eigen ogen. Waarom zijn er kinderen die op de dump leven, waarom hebben zij ouders die niet voor ze zorgen? Hun kunnen de ouders zoveel kinderen op de wereld zetten terwijl ze helemaal geen geld hebben of een plek hebben op te leven. Waarom zijn er mannen die met meerdere vrouwen zijn getrouwd, hoe kunnen ze dat de vrouw aan doen? Hoe kunnen de mannen als ze 18 zijn naar bos gaan om te worden besneden, terwijl het daar een strijd is tussen leven en dood. Waarom liegen mensen hier? Ik ben over het punt heen dat ik de cultuur en het leven hier accepteer en respecteer, het is gewoon zoals het is. Het is hetzelfde als je vraagt waarom is een banaan krom. Ik heb geleerd kleine dingen in het leven te waarderen. Ik heb geaccepteerd dat ik hier in een andere wereld leef en dat ik niet in de westerse wereld leef. Als je Port Alfred binnen komt lijkt het ook wel een mooi toerist paradijsje, maar achter dit paradijsje schuilt nog een hele andere wereld!

Ik zat savonds buiten met yvon en we waren aan het praten. Een man zat gewoon daar naast die afval bak en te graaien naar eten. Wij waren gewoon lekker aan het kletsen tot ik dacht/zei eigenlijk is het niet normaal dat die man daar zit en wij praten maar lekker verder alsof er niks aan de hand. Tuurlijk je kan er niks aan doen maar je kijkt er niet meer van op dat iemand naast een afval bak zit.

In Port Elizabeth met ik ook naar een 'white'township geweest. De type mensen die daar leven zijn van die tokkies die je dan ook wel in Nederland hebt. Vond dat helemaal niet raar om te zien eigenlijk..... 'black'township zijn meer verschilllende huisjes, verschillende kleurtjes, wat vrolijker, mensen lopen gewoon lekker rond. 'white'township is meer een ghetto, ziet er allemaal wat 'grijs' en saai uit... En lopen haast geen mensen rond. Soms wat mensen in het gras potjes bier te drinken...... Deze type mensen die in het gras zitten kan ik vergelijken met een bepaalde persoon(personen) maar kan helaas niet noemen in dit prachtige verhaal!;)

Dit was even mijn verhaal voor nu....Bedankt voor het lezen lieve mensen!

LIefs

Happy 2011!!!

yabo!!!

Sinds zondag avond weer terug in Port Alfred, oost west thuis best:D In Zuid Afrika dan.

Barbara en ik zijn van Port Alfred naar Nelspruit gereden in twee dagen dat is ong. 1400 km. We moesten daar een andere auto huren omdat je anders de grens niet over komt, want er worden veel auto's gejat en naar Somalie gebracht om daar te verkopen. Alleen was toch wel even wat duurder dan we hadden verwacht dus hebben we de bus genomen. Van Nelspruit naar Maputo in Mosambique. Het is gewoon heel moeilijk om de grens over te komen. Je ziet aan de grens dat het ook allemaal wel erg streng is enzo. Je moet ook nog wel wat betalen als je de grens over wilt. En de grensen worden dan ook wel bewaakt met mannenmet geweren,netalsof er op elk moment oorlog kan uitbreken. Nou ja het is nog niet zo heeel lang geleden dat er oorlog was in dit land. Was tussen tweepartijen (weet niet meer de naam, in portugees)enwasvooral gevechten buiten de steden op het platteland.Veel slachoffers en schadedoor de oorlog.Maar opvallend is dat het land zich weer snel heeft ontwikkeld na de oorlog, mooie gebouwen(luxe) vooral doorhulp van andere landen zoals China.

Mosambique is weer ander land dan Zuid Afrika. Ze hebben veel talen maar over het algemeen praten ze er Portugees. En het is allemaal tropischer, was ook 40 graden daar en erg benauwd. Ze zeggen dat de mensen in Mosambique vriendelijker zijn dan in Zuid Afrika. Alleen daar ben ik het nog niet mee eens. En ze vinden het allemaal wel intressant om twee blanke meisjes te zien. Als je op het strand zit komen ze bij je zitten, roepen veel naar je en wordt toch best aangestaard. Zijn ze nog niet zo gewend.Port Alfred is in het zuiden van Zuid Afrika, hoe meer je naarhe tnoorden gaat langs de kust, hoe meer het op 'Afrika' lijkt. En in Mosambique vind ik het allemaal wel meer typisch 'Afrika'. Zuid Afrika is allemaal al wat meer verwesterd. Mosambique is voetbal ook erg populair, meer voetbal velden en meer kinderen/jongeren die voetballen op straat. Straatvoetbal is dan ook wel erg populair. Barbara is dan ook een jaar in Bolivia geweest in Zuid Amerika en die zegt dat land wel wat Zuid Amerikaanse sfeer heeft.

We hebben kerst gevierd in Durban mooie stad, gezellig en veel toerisme. Wel beetje druk deze tijd van het jaar omdat het vakantie is. Niet echt kerst sfeer, omdat het zo warm is, beetje op het strand liggen enzo. Maar wel gezellig gehad uiteraard!

Het mooie van deze vakantie is was, dat ik de gelukkige mocht zijn om 3 mooie kerst kado's weg te geven. Omdat ik gewoon een goed persoon ben, echte social worker! En de gelukkigen zijn;

Telefoon nr 1: In auto laten liggen en toen ik die jongen vroeg of mijn tel er nog in lag, lag die er opeens niet meer, beetje raar, maar gewoon stom van mij!

Daarna Durban, drukte drukte drukte. Was even niet koppie koppie. Was bezig met mijn nieuwe telefoon kopen, denk dat ik mijn beurs heb laten vallen, iemand heeft het opgeraapt, geld eruit gepakt maar beurs met kaarten en alles weer afgeleverd bij de balie. Was ik wel blij mee maar wel 1500 R armer.

Mijn nieuwe tel 2 (2 dagen oud): Ik liep sochtend vroeg met barbara door de straten van Durban om auto op te halen. Alleen opeens waren we verdwaald terwijl we de route ook al een paar keer hebben gelopen. Dus we dwaalden beetje af naar een afgelegen Down Town straat. Oepsie maar goed is niet anders maar door lopen. Maar toen waren we de lul natuurlijk! Barbara had een tas, ik mobiel in broekzak verder niks omdat ik dacht beter van niet. Vrouw liep achter ons en zat al met haar hand in mijn broekzak, dus ik draaide me snel om, (ging zo snel)alleen zij had een mes, duwde barbara op de grond en ze sloeg mij in de nek en krasde met haar mes in mijnnek.Zei dat ik mobiel moest geven anders ging ze me steken, dus ja wat doe je dan, misschien ishet wel mietje maar doet niks maar misschie nook wel. Dus gaf maarmijn mobielen ze liep weg.

Ach we moesten er wel later om lachen,maar op moment denk je wel even OMG. Wil jullie niet bang praten alleen heeft mij even weer op scherp gezet. En kan overal gebeuren ook in Nederland. Voor de rest is het allemaal mooi hier en de mensen zijn aardig, alleen je moet wel even koppie koppie blijven. En vooral in grote steden.

Wij kunnen ieder geval zeggen dat we wat hebben beleefd!!:P

Iedereen gezellige oud&nieuw!! Pas op voor gevaarlijke vrouwtjes die achter je lopen!:P

Liefs

Het leven is geen pepernoot!!!

Jabo!!!!

Wist je dat er maar 4 miljoen blanken in Zuid Afrika wonen, voorheen was het 8 miljoen maar de helft is geëmigreerd. Meeste van hen wonen nu in UK of Australië. Er wonen 48 miljoen zwarten en 1 miljoen gekleurde mensen in Zuid Afrika. Er zijn 11 verschillende talen hier in Zuid Afrika, o.a. afrikaans en Xhosa. Dat was even een weetje tussen door.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een verhaal heb geschreven maar ik dacht nu wordt het toch wel weer eens tijd om jullie even op de hoogte te brengen van mijn belevenissen.

Dan is er nog wat als je als jongen een man wilt worden in de Xhosa cultuur, moet je Bush in. Dat houdt in dat je dan ong. 2/3 weken de Bush in gaat, eerste dacht wordt je besneden zonder verdoving en alles en dan moet het vanzelf helen. Als je die pijn bent doorstaan ben je een man. Eerste dag dat de man uit de Bush komt is er een groot feest met familie en alles. De man moet voordat hij de Bush in gaat ook alle kleren weg doen en krijgt dan een hele nieuwe garderobe. Ze moeten dan die kleren ong. 6 maanden dragen en dan moeten ze weer een nieuwe gaderobe krijgen. Is niet zonder risico's en je hoeft het ook niet te doen, maar hoort gewoon echt bij de cultuur. Ondanks dat de mensen hier wel volgens westerse manier bijna leven zijn dit soort tradities nog steeds wel belangrijk.

Met mijn stage Ingubo gaat het goed. We hebben met de burgemeester gepraat van Port Alfred en die wil gewoon voor elk kind die terug naar school gaat van Ingubo een schooluniform kopen. En onderwijzers van volwassen onderwijs hier in Port Alfred die meestal in de avonden les geven aan volwassen willen ook wel s'ochtends bij Ingubo komen om les te geven. Want er zijn jongeren bij Ingubo die te oud zijn om weer terug te gaan naar school dus als ze willen moeten ze naar volwassen onderwijs gaan.

Voor mij en Barbara wordt het steeds wel heftiger, omdat je de families van de kinderen en de kinderen zelf natuurlijk beter leert kennen. En er nu achter komt hoe situaties nu echt in elkaar zitten. En we hebben vertrouwen opgebouwd met de kinderen maar ook met de ouders dus ze komen ook steeds meer naar ons. Zo hebben we dan ook een moeder van 8 kinderen (niet alle acht haar kinderen, haar zuster is overleden en zorgt voor ze) die samen met haar man dus in totaal met zijn tienen in een klein schuurtje wonen eigenlijk. En laat zeggen drie bedden voor 10 personen. Soms kunnen niet alle kinderen slapen thuis omdat er geen plaats is. Een van de kinderen is HIV positief en met 2 kinderen hebben we vandaag een test gedaan en was negatief tot nu toe want ze moeten over 3 maanden weer. Haar man is ook ziek want die heeft vroeger een ongeluk gehad en wij denken ook een alcohol probleem, dus ze staat er alleen voor. Niet alle kinderen gaan naar school, 2 nog niet en die hebben we nu net ingeschreven dus die gaan in Januari terug naar school. Dus dat is harstikke goed, maar we hebben wel gerealiseerd dat zo niet langer kan. Dus we hebben met haar gepraat en ze heeft ook wel aangegeven dat ze meer hulp nodig heeft. We hebben gezegd dat we haar kinderen niet van haar af willen pakken, maar het zou wel beter zijn voor ze dat ze een ander plekje kunnen krijgen, bijv. in gast gezin. Ze begon te huilen, maar dat was juist van opluchting.

Dan nog een moeder van 22 jaar met twee kinderen van 8 en 5 jaar. Moet je na gaan ze was 14 jaar toen ze de eerste kreeg. En contact met moeder is niet goed, ze woont nu bij haar vriend en haar schoonmoeder. Ze is zelf nooit naar school geweest, geen werk en moet voor twee kinderen zorgen. Als 1 van de kinderen stout is dan geeft ze hen een tik maar haar kind geeft haar dan net zo'n harde tik terug. En ze is vaak onder invloed en ze kan haar agressiviteit onder controle houden. Ze vertrouwd niet veel mensen, heeft lang geduurd ong. twee maanden voordat ze ons een keer vertrouwde. We willen voor haar een ID aanvragen want die heeft ze niet, ze bestaat eigenlijk niet volgens het bestand. We moeten contact zoeken met moeder en die moet contact zoeken met ziekenhuis waar ze is geboren om ieder geval beetje informatie te krijgen. Alleen we hebben ook gedacht dat ieder geval de kinderen naar school moeten voordat ze in hetzelfde schuitje komen te zitten als hun moeder. Gelukkig kunnen de kinderen ieder geval in Januari weer terug naar school. Alleen de moeder kan soms nog heel erg agressief reageren als het niet zo gaat hoe zij het wil. En Barbara en ik werden dan ook gefrustreerd. Dus ik dacht ik ga ook gewoon een keer zo reageren. Dus heb gezegd tegen haar of je gaat nu met ons mee om met je moeder te praten of je gaat terug naar de dump en je blijft een shit leven hebben. Je hebt twee kinderen en daar moet je ook aan denken aan hun toekomst, maar als je dat niet wilt, je kunt nu gaan kiezen wat je wilt. En ze was stil en ze zei is geen probleem, ik ga met jullie mee. Ik had verwacht dat ze nog bozer zou worden, maar ging juist de goede kant op. Je hebt echt mensen tussen met een unieke gebruiksaanwijzing die moeilijk te lezen is maar daar leer je dus wel echt wat van.

We zijn ook naar Lesotho geweest, was echt super mooi, de bergen zijn zoals in de Lord of the Rings film super prachtig mooi. We hebben daar overnacht in een traditioneel dorpje. De mensen leven daar hoe ze ook in de middeleeuwen leefden, echt super interessant omdat allemaal zo te zien. Ik heb daar zelfs nog paardgereden, zijn niet zulke grote paarden, maar super sterke benen omdat ze gewend zijn door de bergen te lopen.

Over ander halve week gaan Barbara en ik ook op vakantie, even 10 dagen naar Mozambique. We blijven wat in het zuiden en aan de kust. Moet heel mooi en lekker weer zijn. Is daar ook even ietsje warmer dan in Zuid Afrika. We zullen zien. We zijn niet van plan om echt rond te gaan reizen dit keer. Maar gewoon even de hoofdstad bekijken, wat aan het strand liggen en wat rond kieken. Relax vakantie zijn we ook wel echt aan toe. Beetje raar maar tijdens de kerstdagen gaan we dan weer terug reizen, want we willen de 27^ste terug zijn. Want dan is er feest hier en omstreken, oudjaars dag blijven we dan in Port Alfred en Nieuwjaarsdag willen we dan even ergens anders kieken. En dan 2 januari komt mijn moeder en oma op bezoek.......5 januari ben ik jarig...!!! Wat een feest allemaal hea;)

Ik wens iedereen hele fijne feestdagen,,, en gezellig uiteinde. Had bedacht om kaartjes te sturen, maar ben ik al een beetje laat mee.

Hoop dat het verhaal niet veel te lang is, kan eigenlijk veel meer schrijven want heb zolang niet geschreven en heel wat beleefd maar dat ga ik dan nog wel eens vertellen dacht ik zo.

Liefs Lyan

Ps: Ik heb foto's op hyves staan.

Pictures

Ik heb foto's op hyves staan van Lesotho en een paar Ingubo.

Alles goed met mij hoor, heb een lekker weekendje gehad in Lesotho en paar foto's van Ingubo.

Liefs XXXX

Fundraising!!!!

hallo lieve mensen!

Ik heb jullie hulp nodig. Zoals jullie weten werk ik voor INGUBO project voor straatkinderen. Toen ik 6 weken in Nederland was heb ik ook geld ingezameld voor dit project. Tijdens Glemmer hebben Elise, Petra, Dieuwke, Laila, Nynke, ben ik nou iemand vergeten? Armbandjes verkocht. Helemaal super, staat op mijn rekening en is nog niet uitgegeven maar zodra ik dat doe laat ik het weten. Wordt waarschijnlijk tijdens de verhuizing van Ingubo, hopelijk dit jaar nog.

Ik werk ook nog 1 dag in de week voor Child Welfare in Kenton on Sea. Kenton on Sea is ong. 15 min van Port Aflred vandaan. Child welfare is een organisatie voor kinderen van 0-13 jaar. Op de website kun je meer informatie over vinden, maar gaat over heel Zuid Afrika.

www.childwelfaresa.org.za

Waar child welfare zich vooral mee bezig houdt isbijvoorbeeld:

Adoptie, kinderen met gedragsproblemen, kindermishandeling, weeskinderen (fostercare), straatkinderen etc. Is heel breed ik denk dat je het een beetje kunt vergelijken met Kinderbescherming en jeugdzorg in Nederland. Alleen child welfare is een NGO en is onafhaneklijk van de overheid en moet rondkomen 70% van overheid en 30% van fundraising.

Oke voor de lieve mensen die dit lezen, hebben die misschien ideeen of connecties in Nederland die ik kan benaderen voor fundraising? We hebben een brief opgesteld met details en informatie over Child Welfare en die gaat barbara doorsturen naar Rotery Club in Duitsland.

Waarvoor we het geld in eerste instantie gaan gebruiken, een auto voor Child Welfare voor Kenton on Sea. Misschien denk je wat een luxe en waarvoor hebben ze dat nodig. Het is neit zo dat je vanuit kantoor werkt. Je werkt veel in de community. En misschien denk je kan ook fietsen of een auto gebruiken, maar de afstanden (en wegen zijn anders vooral in township kan je niet met klein opel corsaatje doen na 1 week kan je de auto naar de garage brengen) hier zijn veel groter dan in Nederland. Je kan een dorp hebben zoals Kenton on Sea, die misschien even groot is als Sloten, maar de township is dan twee of drie keer zo groot, met twee of drie keer zoveel mensen. Child welfare Kenton on Sea heeft 1 klein Child Welfare kantoor met twee social workers, voor ong. 10.000 mensen. En moet je nagaan dat haast de helft van deze mensen een 'probleem' hebben thuis.

Alle ideeen zijn welkom! Of misschien wil iemand nog tijdens de kerst in Nederland wat organiseren?:D hihi alles is welkom!

Liefs

ps; ga nu even foto's uploaden

En zo is het leven!

hallo iedereen!

Ik zit even te bedenken wat ik jullie even ga vertellen. Alles wat er tegenwoordig gebeurd begint gewoon een beetje een dagelijks ding te worden. Alles wat ik eerst heel vreemd, nieuw, intressant vond is gewoon normaal geworden. Helemaal niet erg, maar dan weet ik nu even niet wat ik moet vertellen.

Bijvoorbeeld een moeder die niet om haar kinderen geeft, kan je eerst heel boos om worden en denken van hoekan je dat ooit doen je eigen kinderen.Ze geeft welom haar kinderen op haar manier, maar niet zoals het eigenlijk zou moeten. De kinderen gewoon naar de dump laten gaan, niet naar school sturen,niet helpen met wassen,zorgen voor schone kleren en geen eten geven. Het is je eigen kind! Je begint het nu gewoon te begrijpen, als je heel arm bent, wanhopig niet meer weet wat je moet doen en elke dag op de dump bent tussen het vuil, daar wordt je ook knettergek van! Betekend natuurlijk niet dat wij het nietvoor het kind opnemen en dat we ze laten stikken maar je gaat er nu gewoon op een andere manier mee om. Vandaag zei ik ook tegen Barbara: ' ach ja vind het ook niet gek dat moeder niet met haar kind naar clinic gaat, want ze moet ook geld verzamelen om eten te kopen'. Terwijl je anders zoiets had, kind moet naar clinic. noodgeval, is jou kind dus ondanks alles je gaat mee. Maar we konden haar niet zo ver krijgen en dan kan je wel boos worden maar verandert de situatie ook niet denk ik dan maar weer.

Afgelopen weekend zijn we op kamp geweest met deze kinderen een nacht. Ze vonden het helemaal geweldig! Was alleen maar 1 nacht, ik sliep daar niet want vorige keer toen ik daar sliep met studenten van de school waar ik computer les gaf, kreeg ik ook blaasontsteking door de kou. Barbara heeft er wel geslapen, samen met vrijwilligers. Vond het helemaal super. In de nacht kwamen wel twee jongens bij barbara en vrijwilligster op de kamer. Ze zeiden niks maar stonden daar maar wat. werd wel aan ze gevraagd wat doen jullie hier? Maar geen antwoord. Heel vreemd. Deze jongens zijn rond de achtien en we weten wat voor achtergrond ze hebben. Misbruik is niet iets nieuws voor hun. Door hun ouders, stiefouders of andere familieleden/vrienden. De kinderen groeien er mee op, dus je moet uitkijken bij zulke leuke camping uitstapjes. Hier hebben we ook weer van geleerd, eerst denk je daar niet aan, leuke jongens, leven op straat en je probeert ze te helpen.

Voor de rest hebben we al heel wat weer bereikt met INGUBO project. We hebben meer structuur in de week, proberen de vrijwilligers te betrekken bij de keuzes die er worden gemaakt voor INGUBO wat eerst niet werd gedaan. Ze hebben op deze manier meer motivatie en werken hard. We leren de jongeren kennen, proberen de ouders/opvoeders meer te betrekken, In januari proberen (is nieuw schooljaar) we groep jongeren weer naar school te sturen. Ze hebben nu de wil maar we moeten ze voorbereiden en zeker van zijn dat de ouders heir ook achter staan en de school natuurlijk. Sinds vorige week gaan al weer twee broers naar school alleen we hebben nog beetje moeilijkheden met de moeder die soms een beetje de weg kwijt is. Ook een moeder (23 jaar) is naar ons teoegekomen, gebruikt veel drugs, kan niet voro kidneren zorgen(kinderen komen bij INGUBO 4 en 8 jaar) maar wil anders, terug naar school en werk zoeken dus die willen we hier ook in begeleiden,. Goed dat ze zelf naar ons toe is gekomen, de wil is er. En de kinderen krijgen steeds meer vertrouwen in ons endat is goed. JE kunt merken dat er veel aan ze is beloofd, maar niks van is gekomen. Nogmaals ik zeg ook de hele tijd we willen proberen, want we doen ons best maar het is altijd nog even afwachten of alle partijen mee willen werken.

Dit was mijn verhaal voor even. Verder alles goed met mij en geniet vollop!

Liefs

Mooi mee genomen!

yello!

In mijn eerste verhaal (begin sept.) heb ik adres staan waar je iets heen kunt sturen als je dat wilt. En dat hoeft niet alleen voor mij te zijn maar kan ook voor de kinderen zijn waar ik stage loop. Barbara en ik zijn opzoek naar vooral jongens kleren, sokken, vesten en schoenen. (voetbalschoenen mooi meegenomen) Leeftijd 5-18 jaar. Jonge kinderen rond 5,6,7 jaar hebben geen schoenen aan. Ik weet niet precies hoe duur het is om pakje te sturen, maar als je kleren over hebt en je hebt voor over om wat te sturen, is van harte welkom!

Waarom kleren zo hard nodig zijn. Kinderen wassen kleren niet, gaten in de schoenen.. En als ze voetballen, sommige doen dat met de schoenen met gaten er in of andere op blote voeten. En als het s'ochtends regent en ze komen bij Ingubo dan willen we ze droge kleren kunnen geven. Ze hebben niet zulke ouders of verzorgers die voor hun zorgen. Ze zijn helemaal opzich zelf. Hun straat is eigenlijk hun huis.

Afgelopen vrijdag zijn barbara en ik met mike (rijdt de bus van Stenden als we naar township gaan) naar Duitse boer die hier nu 20 jaar woont. Hij heeft vee, vooral geiren en we gingen een geit kopen die ze wilden slacten voor begrafenis op zaterdag. Was wel zielig eigenlijk als je dat ziet hoef je geen vlees meer. Maar dan doen ze touwen om poten en drukken ze in de bus. Enin Nederland als ze koe slachten schieten volgens mij door kop, snelle dood voelen ze niks van. Maar hierhakken ze kop gewoon af!Toen we aankwamen bij het huis, lag er al een hop van koe in de kruiwagen, met huis ernaast, binnekant waren ze al aan het koken. Ze koken ook de darmen en dat vinden ze zo lekker hier, Alleen het smaakt ook gewoon echt naar stront. Moet je denk ik leren eten ofzo. Ieder geval toch weer ervaring erbij. En de begrafenis houdt in dat mensen (rond 300) sochtend bij de overledene eerste uur.. daarna naar de kerk, daarna weer terug naar huis en wordt veeeel gegeten engedronken.

Misschien ook wel leuk oom te vertellen, gaat goed met mij!

Liefs